Luaj luaj...

Më luaj mbi pellemben e dores

e me perpelit si puplen mbi afshin tend.

Oh, me marrt puhiza!

..se une as te iku, as te bie.

Vetëm egzisto...mjafton

Do ta kepus kerthizen

që më lidh me cmendurin,

e të shqyej kemishëzen

qe me mbeshtjell,

të shperthej nga gjoksi

e si pulebardha, anës se detit

ti kerkoj streh vetmis.

Symbyllazi do luaj

skutave shkembore

me flladin qe dallget i harbon,

..pertej bregut dot' kerkoj neper guaca

margaritaret e fshehur ti lidh ne gjerdan

gjoksit tim, kur te vije nata.

...e ti flen.

Dritares tënde të mbyllur,pervidhet rrezehana;

e kur te bie mbi ty,mos ke frik, mos ik në të zgjon,

se vec me rrezedoren luan.

***

Her-her më terbohet djalli i fjetur

ta thej murin e heshtjes mes nesh

edhe kufijt e dëshirave te ngujuara ti thej,

e ti këpus vargojt e të qenit vetvetja.

Zgjimi

Mjaft kam grryer hulli

qe te depertoj deri tek shpirti,

e strukun brenda tij

dhimbën dhimbjes t'ia ndjej.

Me zgjoi piskama e arsyes,

e hijes se kerrusur ne mur

qe me ndiqte pas si nje hamall,

..neveritshem.

Mjaft kam gervishur plaget

e me s'dua ti epem shpirtit,

edhe dromcat e lotit i kam ngrir

ti vej pece percellimit qe më harbon,

e ti kthehem ndojher ...vetem ateher

kur une dua mallit ti kthehem.

Si flladi

Më lejo

të thith bulzën e veses

pikuar buzës tënde,

por mos më shuaj etin,dua

të digjem edhe më

në afshin tend plot zjarre,

kam frik pastaj më ik

si flladi ....

Fundja e fundit,

merrmi endrrat e mi perrallis

kopshtijeve ku dëshirat lodronin dikur,

e kurre mos më thuaj

se jemi ata qe ishim,

paska dal hullie gurra.

Shpirti lozonjar

U pashiten lazdrit e qengjit njomzak

e endrrat u fjeten mrizeve,

..nuk gjeten hapsir,

vrulli qe po na nxiste

nuk qenka për të brishtit.

Ooh,melodia që fershellente gjethesh

ishte vetëm shpirtërimi

që na ndjellte si magji.

Ag janari

Perkdheli drite derdhen buzësh

e rreshqasin gushes...gushes

mbyten në gji nën plafin e mendafshet,

muret e zbraztesis po ngushtohen

e vetmia i pervidhet agut

e struket gjirit tend shkum-re.

Për të fundit her'

lërmi ëndrrat ti dremis gjoksit tend,

e me pas,mos me pyet ku do vej,

mvaret prej stuhish kah do të më shpien.

__________________

***

Binaret e regjun të kesaj epoke

pak mundsi na lan,

i vrojtoj stacionet tek ndrrohen

e ma ikun fillimin,

e me s'mbaj mend

vajtjet ku u perthurën

qe ngelën ketu në mes.

Mes lindjes e perendimit

..gjithcka po hec,

vetëm horizonti po ngec.

Më tradhtuen edhe hyjnit

kur ma tejkaluan vendendalimin e fundit.

Atje ku tash asht lindje

mund te quhej edhe perendim

..perendim a rilindje,

kush e di !

Moj e bardha...

Aty, buz bregut të shpresës
u nanuris valëz-qeta,
e me ktheu ne të njejtin stam,
andej tek vrapoja buz liqejve
në ndjekje të pulbardhës.

Mu aty ku puhiz-lehta
m'rrembeu shamin
dhe e valviste mu si pendlën
ne puham te flautes,

aty,saher kthyer jam,
andej...,
vetëm pulbardha si një malle
flatron qeiellit të allt',
as nuk bjen, as nuk shtegton,
o tek lind,
a tek perendon
rrezearta.

E sontmja e fundit

Nën qiellin e hapur mbi Oslo

se di kush plasi sonte më klithshëm,

marazi a fishekzjarret ?!

Tek ngarend te mbledh thërmijat

akrepat e katredales se di për kënd u puqen

a për kë therrmoi dicka

në mbrendi të honit,

..eh,

e sontmja,

kujt borxh si pat!