Nata, kjo vrasëtare e pafajshme,

s'ma ka faj vetmin, e as pritjen

në kalendarin e zhubrosur.

Diku në të ngrysur lodhet dhimbja;

dielli, muget i përgjumur në syt' e mi,

dhe shkëlqezon shiovinën e së mbrëmshmes.

Momente t'lëna të heshtuna,

ringjallin ilustrime kujtimesh

të nji albumi të vjetër.

Ndëgjohet zhaurimë e ujvarës së bujshme;

shetitores përgjatë kalldrëmit të zbrazët,

megjithatë s'jam vetë.

Ka ditë, ditë që nuk sjellin asnji ndodhi,

por edhe fate ka të dhimbshme

që i pranojm të tilla siq jan të thëna.

Megjithatë, asgjë si kërkova k'saj nate,

dhe s'prita asgjë më shumë

vec mallkim zane të isha,

e ta flija tiktakun e kohës

derisa t'më zgjoi buza e rrezeagët.