ke për të rënë ulët,
në mos si kalldrëm i gurtë,
do të ndjesh vec lëkurën mëndafsh
nën shputat e buta që kalojnë mbi ty
egërsisht.
Dhe lartësive,
tehet e shpatave t'ajrit
tmerrshëm kanë për tu endur nëpër flokë,
si krehër do të duken.
Veten do ta shohësh ndryshe,
si një shpend të sigurt,
e s'do ta njohësh.
Qielli ka me të josh, si puhiz zanore,
e rrezatorja, ka me të shkri
..asht ka me të lanë dhe s'do të ngopesh.
Hesht!
Se ti prapë do ti thuash shpirtit:
Mej!
