Arnulf Øverland

(përkthim)

Nënshtrim

Aq kujdeshëm vije nata, aq miqësore, e ngroht dhe e e gjallë,

dhe terrohet tek të gjithë, tek të moqmit dhe tek ata dy.

E errësira më fsheh, dhe bën mirë kështu,

se pak ka dallim qarja nga të qeshurit.

Këtu tani për shembull hec nji endacak këtej

dhe i dërgon syt e gjatë drejt secilit parmak të ndriquar

dhe pret kinse asgjë s'do të ndodhë,

sepse nëse ndodhë dicka, do të jet shumë e cuditshme.

E rruga shqyen vrima të jashtzakonshme këpucëve të mia.

Pran meje shushurisin fustane. Automobilat i bien borive.

Unë i numroi të gjithë t'përgjumurit dhe të zgjuarit parmakë.

Por për dëshirën e zotit vazhdojn qifte pas qiftesh të prehen.

Atje është ! Qiriu ende digjet në dhomën e saj.

E di se atje banon një t'cilën e njoh në heshtje.

Dhe ajo i ka syt e kafët. Por ne s'jemi miqë.

Dhe e nemitur bëhet nata për mua, si goja e saj eshtë nemitur,

dhe e shurdhër për të gjitha lutjet si veshët e saj nga frika e të kobshmës.

Ngujuar është ajo zemra e vogël dhe ajo porta e kthinës së vockël.

Atje është. Qiriu ende digjet në dhomën e saj.