N'syt e tu, 

t'mit, t'humbun 

po i ndjeku 

lugjeve të veshtrimeve tua.

Heshtja që flet

Nën ikje resh,

mëngjese t'murrme

derdhen mbi ne.

Ndjej',

më l'shon drujshem,

si nji embrion veze

pëlhurmjegullt mbështjell.

Ashtu siq erdha

n'tkalum,

në curg t'burimit,

m'ep valzës

let...

Përhiret muzgu.

Aty ku s'fundi syri i qiellit

shkrepte nji buzqeshje,

dridhet buza n'mall.

Ta shoh ballin hijerand

se si vranet heshtja

e shpirtit t'pa gojë.

-E kot' fjala;

pikllimi, art n'vete !