I vdiq ora kohes,
sikur hapave qe ndiheshin te pragu
e rrapllimave që gëzueshëm shkundnin porten,
dikur.
..........................................................
..vështrohemi vështrimdehur
dhe shmangemi vetëtimshëm;
s'mishërohemi e as njihemi më.
Do ta theja grushta këtë pasqyr,
sikur ta dija se dot' spirroheshe
si pëlcitje xhamash.