Ani, nisu e kembezbathur

shkel mbi guacat bregut,

derisa edhe pjalmi në gji tu shtrydhet,

veq gjurmet e tua mbi reren e lagsht le të mbesin.

Shko dhe me vete merr gjithcka

se po nuk morre, nuk deshte mjaftueshëm.

Lerme të mbes këtu, streh për valet kur të rreken

gjurmet e ikjes ti mbroj nga rrebe-vala;

se gjithcka e jotja po dhemb kur po humbet

edhe imazhi jot, si njolle e zez' ne largsi kur të tretet,

unë do gdhij e errem këtu mbi kujtimet.

Ik, veq me sy te mjegullt mos më shih,

jam veq nji nga mjellmat e radhës qe mbetën bregut

shtegut tënd të pakthim.

Zani i zemres

Para meje po shemben brigjet,

detit rrokopuje: - Po shembem edhe une;

veshtrimit përkdhelës i epem e tëra.

Tani para qiejve të tij gjunjezohem

e shpirtit mekatoj duke dashur.

O perendi,si u ligeshtova keshtu..i harrova udhet e tua;

E tash kujt ti lutem, mekatit? Mekati s'paska zot.

As gjarperin e padukeshem lidhur rreth qafe

s'kam me cka ta këpus kur zagushia me kaplon,

vetem unë me ndjenjen rropatemi, zanin e zemrës ndjekim,

pa cak , pa shteg jane udhet e mia.