Endërra mashtruese e nji nate

Pashë se si vetëtima vret kthjelltësin

e heshtjen si dridhet nëpër trup e ndjeva,

vrulli që plasi si llav e fjetur,

shqeu si djall i zi nga damaret;

dridhje degësh jorgovani

shkunden beharin nëpër dhe;

djallosa gjithcka,

edhe mbi blerimin e rrezuem shkela,

ndjeva se si ikën zhgënjimet buzevarur,

dhe hapsirën që zgjerohej mes tyre).

Pashe se si qaheshin plasarinat

horizontit mbi dheun e etur,

e më dhembi gjithcka;

dhe naten si binte pertueshem

(e pashë), si nje gjume i rand buz' agut...

..agimi erdh si Apoloni, me qypin plot

derdhi nje rig fresku,

tej e tej bjeshkëve i hapi rrug veshtrimit.

E shtrir si Dhevështruesi, ndjeva hapat e leht',

feshferimen e beharit nëpër gishtrinjët e tu

dhe aromen e jorgovanit mes nesh.