Bëje Zot !

Në preher të natës kotem

tue perkund lumturin e fjetun,

e si një nëne e mire

i këndoi ninulla mbi djep

dhe nanuris nji plag të vjetër.

Diku buz agimit

kam me mejt dhimbjen,

pa lot kam me mejt.

Se trishtimi nuk eshte vajtim

veq nji gur i rand ështe,

i bartun prej shekullit t'kaluem.

Dhe nuk do ta quaj dobsi

nese një dite të ditëve t'mia,

nën nji rreze agimi

dot' shkëlqei nji lot i kthjellt.

Veq për gezimin du të qaj,

me lot gruaje.

-Bëje Zot !