Heshtja që flet
Rrashten e fjalës po e ndrydhi
mos me ju ba vetullave tua hije.
-O dhimbje frekeputur
që po më tret mrizeve,
e më gllaberon si mjegulli e terrt',
sa embel po më vret !
skip to main |
skip to sidebar
...S'PAKU KSHTU THOT LEGJENDA !
'' ZOGJËT VDESIN DUKE KËNDUAR ''
''..Simbas nji legjende egziston zogu i cili këndon vetëm nji herë gjatë tërë jetës së vet, ma bukur se cdo krijes tjetër në këtë botë. Prej atij momenti që e braktis qerdhen ai zogë kërkon pemën me degë të gjembosura dhe nuk gjenë qetsi derisa ta gjejë.Përbirohet mes degëve të saj të gërshetuara dhe duke kënduar, ngul trupin e tij në më të gjatin dhe më të mprehtin gjembë të saj. Derisa vdes , dhimbja e tij shperthen në kangën larg më të bukur se kënga e bilbilit e kanarinës. Cmimi i asaj kange të mrekullueshme është jeta, por e gjithë bota ndalet ta ndëgjoj, e Zoti në qiell qeshë. Sepse ajo më e mira që egziston, mund të fitohet vetëm me cmimin e nji dhembje të madhe...ose së paku kështu thotë legjenda...''