Bashk', 

ngritnim k'shtjella t'andërrta,

e lindnim nëpër to,

ngisnim dahin e vakt t'pranveres

e pikturonim neper re;

buz't'qeshune e syt'shkrepun rrezatimesh.

..i lidhnim vargoj largsive, bashk'.

Venim rruza kohe nëpër to,

e shprushnim bagazh kujtimesh 

t'moqme sa vet ne.

 

Tani, 

ngadalt po rreshqasin 

rruz'ujza trishtimi;

i l'moj nën gishtrinj', 

dhe thinjat e pritjes

me nji shpres...

Dashuri,

u thye dhe kjo mbramje.

..ku t'zuni natja e parë;

n'cilin hon t'shembën,

ndjenj' heretike?!

Ec e vete...

hamendja të shpie drejt nates,

dhe e akullta nënqeshje e fatit !

Valigjen ke vatër,

e dheun e huj nën gjurm'.

-E shkel apo të shkel?!

Ka gjera qe kurr s'do ti dim.

..e ka njerz qe do ti njohim mir',

vetem kur t'iu rrapllojm portes

me at trokllimen e ditve t'shtira.

Ka net e net, por...

-O, burr', ka dhe dit' t'mira,

edhe udh' ka !

..e asgje mos paq',

ke qiellin streh për shpirtin !

Vec ec e ec...

Avytu ma afër kohës.

Jom pas betu, para pragut,

e ndjenjës t'shpirtit t'shejt

''t'jem mish e gjak''.

Tani,

e prulun para lotit,

s'muj pa qen' njeri.

Në s'më zuni nama e kujt,

mu beja eme po m'vret,

e urata po m'ringjall'.

Mal thirrjesh,

per ditet dhe netet

mbi breg malli.

..vec ndjenja ur',

udhve qe k'puten

rrëz' greminash...

Du t'kcej mbi naten vigane

e ta za vesen e mengjesit

buz've tua.

Ah moj,

cmendunia eme e amel moj, 

kam'kryq, n'qylymin fluturues,

andrrash e përtej andrre m'ndjell

si flutur...si lazdrane qe je

po ti ndjek zikzaket 

livadhit, gonxhesh qeizu;

e si menje let që jam,

harroi moj harroi,

pasna a s'pasna krah'.

N'cdo mbramje

nga'i copë udh' po t'percjell

vades t'lotit tem.

Lem' kershnajave t'mia

pa droj...

Netve t'dimrit t'zi

brymnajen aq mir' i njoh;

t'ardhunat,

si ato të ikunat

do t'mahen men

e n'shpirt hulli te etune per shi

Po prehet peni i fjal's

tehut të shpatës s'art,

ah,dhe premtimi

i nji nate t'madhe

dro po k'putet...

Udh'mara koft me ty !

Dhe perëndesha jeme,

mbi farin e pritjes qoft'drite

kah un'peluhren n'vek tue en.

Keng'vaji

Zhgandrra ka nis

me m'ik ndër durë,

si pluhur andrre...

Dit'lumet,

n'lindje të tjetërkujt

e n'prarim temin.

..kurrë s'kan me dit

si i bahet vaktit t'ikun;

i knohet a i qahet ?!

N'syt e tu, 

t'mit, t'humbun 

po i ndjeku 

lugjeve të veshtrimeve tua.

Heshtja që flet

Nën ikje resh,

mëngjese t'murrme

derdhen mbi ne.

Ndjej',

më l'shon drujshem,

si nji embrion veze

pëlhurmjegullt mbështjell.

Ashtu siq erdha

n'tkalum,

në curg t'burimit,

m'ep valzës

let...

Përhiret muzgu.

Aty ku s'fundi syri i qiellit

shkrepte nji buzqeshje,

dridhet buza n'mall.

Ta shoh ballin hijerand

se si vranet heshtja

e shpirtit t'pa gojë.

-E kot' fjala;

pikllimi, art n'vete !

Natën,

krejt pafajshem,

levrin nji siluet e hajthme

varun në akrepa te ores.

Rand hec me kohën,

e zvarr,

si pritja

në qetsin e nji minuti.

Asnji piptim shpirti.

Rrebesh tiktaku vec,

cukit heshtjen e natës,

pa ty.

Asnji pipetim  shpirti.

Vec nata levrin siluten padurueshem;

at hijen teme që harron me hec 

me kohen e varun n'akrepa të ores.

Nata, krejt pafajshëm 

e shtrin terrin mbi qytet, 

asnji piptim shpirti

vec nji siluet levrin rand

e varun n'akrepa te ores 

zvarr hec me kohën, zvarr

si pritja, në qetsin e nji minuti.

Natën, 

krejt pafajshem,

levrin nji siluet 

e varun në akrepa te ores,

rand hec me kohën, 

zvarr, 

si pritja

në qetsin e nji minuti.

Asnji piptim shpirti.

rrebesh tiktaku 

 cukit heshtjen e natës

si malli 

pa ty.

rrebesh malli 

cukit plagën  

 rand

varun

Pritja..

në qetsin e nji minuti,

numron rrebeshet e gjata te dhimbjes 

heshtje e vdekt kjo nate e gjat, 

pa ty.

Asht dasht moti...

moti qenka dasht

mi shfletu gazetat e moqme,

e krejt rastsisht met' njoft.

..prap (sikur sod),

s'kishe desht me t'lexu n'sy,

e me mallku verb'sin teme

që besoi f'minisht.

Jemi lodh;

ti me mu,

e unë me gurin e Sizifit.

Edhe vet,

sec herë e më pak po i du

deshtimet e mia.

Vec se unë,

s'kam ku me ik prej tyne,

vec n'më zafshin rrokullimat !

Me nji gegnishte t'ambel

ti s'len pa ma l'kun dhimbën e vajit,

tue ma kujtu fatin e Artemides.

Më flet për Penelopen, e andej

grryen tunele të mshefta për amshimin.

Po m'shkund syve hi. I përbij fjalët idht,

dhe pa mujt me than atë që të dy e dim

mbeshtetem për fatin tem Artemide.

Eshtë një pend

e ngjyer në bloz të fatit,

dhe nji poezi,

që prehet në mu netëve t'zgjume.

Sa kollaj mashtrohet vetmia

endrra-mengjesesh t'përgjumura,

duke pritë në verand të pritjes nji shend'

që pas reve shtëllungtymta më fshihet.

-Ja ku jam!

Me nji varg si hajmali,

hapoj pafundsin e këtij horizonti

dhe i thermoi ditët e pritjes

përjetshëm !

Shpirtit

Ku vete o i mjerë

o djallbardhë i mirë, ku vete.

Në dehje pritjen vret,

po malli, malli mbetet k'tu

..krahëhapur !

Rrëz kufirit të durimit

Ndoj ditë,

kët' mori ndjenjash t'përthuruna,

vec heshtja mund t'ma vret.

Dikur,

dot' kemi heshtur mjaftueshëm,

unë dhe fjala.

(..le të dhemb,

derisa t'shpërthej

si llava e ndrydhun nën rrasë).

Diku,

gjitheckajen e zen e vona,

e ma s'do kete kuptim

as kjo heshtje e gjatë.

Lodh't...

lodh't i hec rruget e botes

me nji barr t'lindune

mbi kurriz.

Në shpirtin vigan

edhe nji streh

per dhimbjet e botes,

që veq mbledh e s'len.

..........................

''..edhe kjo ndjenje kryenece,

që zuri nji qerdhe të ngroht...''

Ku ta gjej kulmin e shpresës

që pritjen time t'ia var mbi maj,

kesaj stine që vrullshëm shpërthen sythet

nën syrin e qiellit.

Në kët' botë t'përcudme digitale,

përthuren udhët labirinth,

gjurmët edhe njerzit përthuren.

Po unë e mas vaktin me orën e lasht

e pas burimdritës hapat i ngas.

I vetmi shteg,

që s'ma rren kohën as kahjen.