Vershim
-S'paska faj natyra!
-Po ne,
a patëm faj ?
O, si ta bëj shpirtin streh
nën rrebeshin e shiut qe po te shemb;
perpihemi në heshtje si dy cunga.
Bartemi në vorbull stuhish,
e unë druaj ti ende nuk e di
në cilin stom do të mbahesh.
Të shohe, të qaj,
e veq të permbytem
bashk me ty mundem.
Po të leshoi i dashur.
Ne cepet e ketij trekëndshi
dikush duhet te vrahet.
Ti gjeje udhe për shpirtin,
caj rrebeshin gjoksit
e versho si ujvara;
rrembyeshem leshohu liqenit
e pusho ne shtratin tend hyjnor.
Po qesh une udha jote,
eja...!
