Vershim

-S'paska faj natyra!

-Po ne,

a patëm faj ?

O, si ta bëj shpirtin streh

nën rrebeshin e shiut qe po te shemb;

perpihemi në heshtje si dy cunga.

Bartemi në vorbull stuhish,

e unë druaj ti ende nuk e di

në cilin stom do të mbahesh.

Të shohe, të qaj,

e veq të permbytem

bashk me ty mundem.

Po të leshoi i dashur.

Ne cepet e ketij trekëndshi

dikush duhet te vrahet.

Ti gjeje udhe për shpirtin,

caj rrebeshin gjoksit

e versho si ujvara;

rrembyeshem leshohu liqenit

e pusho ne shtratin tend hyjnor.

Po qesh une udha jote,

eja...!