Erdhe pranverë,

aromë mire

djerrinash,

shpërtheve bozhure.

Tani po largohesh

e s'më lën'

as të përkas

ikjen tënde,

por aromën e le pas,

bozhuret dhe verën.

Ngasherehem

k’tyne lëndinave.

Lulmallet e verës,

me vjeshtën

do të fishken, pastaj

dhe dimër i gjatë...

Ah dimri!

Pran’ oxhakut do t'më zë,

duke pritë at' puhi të ngrohte

që ka vec buza jote e pranvert.