Humbaudhëve të natës

ngarendin vec të pashpresët.

Unë kalëroi me erën përtej dhimbjes.

Prek dritgazin e afërt të agut

në syt e buzët plot vesë,

e freskun nën mornica.

Dhe ah!Dita e bardhë të vinte

ndryshe s’ka se si...

-Flatëro,

imja pulëbardhë,përtej natës,

e bjeri pritjes tej përtej.

Gjejë folen e dritës e në burimin e saj

shenjtëro te vojtunit.