rrezatimin e hënës ndërmjet degëpishave
dhe fërshfërimën e blenit t'flokut nëpër gushë.
(Aq largë shpie flladi i pranverës!)
..Hapat balerinë pas trokthit të një drenushe
shteg'humbur,
turbullirave të pyllit një mijë çudirash,
dhe rr'zimi i brishtësisë, para vështrimit gjuetari,
gjatë do t'mbahen mend.
(-Si nuk e vrave?!).
..pëllëmbën mbi trokllimën e trembur nën gëzof,
ngrohtësi erëmali,ndjellje as në ndjekje, athua t'kujtohet?
Apo harrove kapronjën që kishte një jetë në ikje,
e ma s't'u shqit', derisa një vjeshte...
U zhyt pylli mjegullinave,
e pas çdo trungu kishte nga një hije,
ku secila ngjante pak e më pak në ty.
Të priti gjatë nën një pishë.
Eh, su gjetët ma kurrë,
e trishtimi ndoqi trokthet bashkë me erën,
pa e ditur n'i largohet m'shirës a dashurisë.
(Ç'i dha ngrohtësia e dorës një kapronje aq të egër?!)
Mbaj mend e kujtoj...e nata pa hanë;
lëkurës m'i rrënqethet një freski fëshfërime,
dhe e plogësht bie brymnaja mbi blenin e flokut
si lotët e drenushës nën degët e k'saj pishe.
No comments:
Post a Comment