Fale..! Fale për dhembjen
që grryen si shati në temelin e tij të ri,
dhe për lotin fale,
qe si rrëke ujë-shejte i lan lëkurën asht,
e për rinin që thërmohet
si dheu i im't mbi shtratin e derrast',
sa trupi i ri vigan.
Vec mos e falë at mjegullin e errët
që ia mbuloi nëndëqindë e nëntëdhjetë e nentë udhë
që i kishte rruzulli i tij i blertë;
e si mbet të zgjedhë, përveq asaj që e pa;
atë dritë mashtruese,
e at kostarin e zi-veshur që i zgërdhihej prapa shpine
dhe i mbulonte trupin lehtas me hijen katran.
E kush i shpëtoi atij, kush, kush...
Ma gjejë nji t'gjallë - t'përtejshëm vdekjeje,
..veq nji ma gjejë,
që mortja i lypi arsye, e su dit kush ia dha ?!.
Fale te pafalshmën e t'pafajshmit,
dhe pendimin që e pa,
në majat e gishtrinjëve të këmbëve të veta
ku vështrimin e trembun e la.
Lutem...Fale!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment