Locka locken vret

.

Lockë,ti i mungon shpirtit trisht.

Avitem deri te gurgullimat e gjoksit tënd,

të brishtën se marr dot

..drithërohem

do e lëndoja , hir e pahir!

.

Lockë,të mungoj trisht.

Më fton qiejve të mugët

pa ditur ku më shpie.

.

(A nuk e sheh?

Locka-lockën vret,

hir e pa hirë)!